مقدمات حکمت و شروط حمل مطلق بر مقید
مقدمات حكمت
1ـ امكان اطلاق و تقييد
2ـ در مقام بيان بودن
نبودن قرينه بر تقييد بدوي (كثرت وجود) مانع اطلاق نيست
عدم انصراف ظهوري (كثرت استعمال) مانع اطلاق است.
نبودن قدر متقين در مقام تخاطب
حمل مطلق بر مقيد
منوط به دو شرط است.
1ـ حكم مطلق و مقيد يكي باشد.
حمل مطلق بر مقيد
2ـ علت حكم آن‌ها بايد يكي باشد.
آنچه دربارة حمل مطلق بر مقيد گفته شد مربوط به موردي است كه حكم وضعي يا الزامي (يعني وجوب يا حرمت باشد) در صورتي كه حكم آن‌ها مستحبي باشد، مطلق بر مقيد حمل نمي‌شود بلكه هر دو به كار گرفته مي‌شود و مقيد را تأكيدي براي حكم مطلق مي‌گيرند و يا آن دو را از باب «تسامح در ادله سنن» مي‌پذيرند.
ارسال دیدگاه