نیما تقی‌یار متولد سال 1381 و دانشجوی رشته حقوق دانشگاه اصفهان است که در آزمون کارشناسی ارشد سال 1404 موفق به کسب رتبه 2 در گرایش حقوق عمومی شده است.

لطفاً  ضمن معرفی خودتان، مختصری از سوابق تحصیلی و شغلی تان بگویید.

بنده نیما تقی‌یار، متولد سال 1381 در اصفهان، دانشجوی مقطع کارشناسی حقوق دانشگاه اصفهان هستم و به لطف خدا در آزمون کارشناسی ارشد، رتبه 2 حقوق عمومی را کسب نمودم. همچنین در طول دوران کارشناسی تا پیش از شروع مطالعات جدی کنکور به مشاوره تحصیلی نیز می‌پرداختم.

از کی مطالعه برای آزمون ارشد را شروع کردید و شیوه مطالعه شما به چه ترتیبی بود؟  فرصت مطالعه تمام‌وقت را داشتید یا احیاناً شاغل بودید؟

مطالعه جدّی من برای آزمون کارشناسی ارشد از هفته دوم مردادماه شروع شد. بنده به دلیل کلاس‌های ترم 7 فرصت مطالعه تمام‌وقت را نداشتم اما با توجه به توصیۀ اساتید، به نحوی برنامه‌ریزی کردم که در این ترم، 12 واحد بیش‌تر نداشته باشم.

به همین جهت در خلال مطالعه برای ارشد فشار چندانی از لحاظ دروس دانشگاه بر من وارد نشد.

از آغاز تا پایان این مسیر و با توجه به کلاس‌های دانشگاه و عدم امکان مطالعه برای کنکور در بازه امتحانات ترم 7، بنده به طور میانگین روزانه 4:30 مطالعه مفید درسی برای آزمون کارشناسی ارشد داشتم و همین مسئله باعث شد تا در این مسیر تقریباً هفت ماهه از لحاظ روحی متحمّل فشار جدّی نشوم.

توصیۀ مؤکّد بنده هم به دوستان این است که تمام وقت خود را به کلاس و مطالعه اختصاص ندهند و در کنار آن به تفریحات خود نیز تا حدودی که آسیب‌زا نباشد، توجه داشته باشند.

درباره برنامه مطالعاتی‌تان کمی توضیح بدهید.

سعیّ بنده در برنامه مطالعاتی خود بر آن بود که تنوّع دروس را حفظ کنم تا احتمال خستگی به حداقل برسد. علاوه بر این نیز روزهای جمعه را به استراحت یا جبران برنامه همان هفته می‌پرداختم. نکته حائز اهمیت راجع به حقوق اساسی، حقوق اداری و متون حقوقی آن است که نیازمند مرور بسیار هستند؛ به همین جهت در بازۀ تابستان این دروس و قوانین را روزانه و حقوق بین‌الملل و متون فقه را که برای گرایش حقوق عمومی ضریب 1 دارند به صورت یک روز درمیان مطالعه می‌کردم.

با شروع ترم 7 و آغاز کلاس‌ها این برنامه دچار تغییراتی شد امّا همچنان حقوق اساسی و قوانین را که بیش‌تر متشکل از قوانین اداری بود به صورت روزانه مطالعه می‌کردم. برنامۀ درسی بنده به طور کلی مبتنی بر مرور بسیار قرار داشت.

بر همین اساس هنگامی که هر یک از منابع فوق به اتمام می‌رسید، مرور مجدد آن آغاز می‌شد و این فرآیند تا تقریباً دو ماه مانده به کنکور ادامه داشت. به دلیل مشکلاتی که پیرامون کتب تست بوجود آمده بود تصمیم من بر آن شد که به جای آن در مدت باقی‌مانده، به کنکور سال‌های 1390 تا 1403 پاسخ دهم.

در دو ماه نهایی به جز بازه امتحانات پایان ترم، برنامه من بدین نحو بود که به صورت 3 روز یکبار به یک کنکور پاسخ می‌دادم و آن را تحلیل می‌کردم و در روزهای نهایی منتهی بع کنکور نیز به رفع اشکال پرداختم. در درس متون حقوقی و متون فقه به تفکیک فصل و باب، لغات مهم، جدید و دشوار را یادداشت کرده و در اوقات آزاد به مطالعه آن مشغول می‌شدم. در درس متون فقه به دوستان توصیه می‌کنم به جز موارد ضرورت به ترجمه مراجعه نکنند و تا حد امکان با محتوای فقه خود را درگیر کنند.

پرسش های آزمون چقدر با انتظار شما مطابقت داشت؟ نکته ای در شیوه طراحی پرسش ها یا منابع مورد استناد بود که شما را غافلگیر کرده باشد؟

به نظر بنده، دروس حقوق عمومی کنکور کارشناسی ارشد امسال در مقایسه با دوره‌های گذشته، دشوارتر بود. در درس متون حقوقی، جز دو متن ابتدایی، سایر متون بسیار دشوار و پیچیده بودند؛ به‌طوری‌که درصد کسب‌شده بنده در این درس نسبت به میانگین سال‌های گذشته پایین‌تر شد.

در درس حقوق اداری، با توجه به سطح سؤالات سال گذشته، انتظار دشواری در کنکور امسال نیز وجود داشت؛ با این حال، طرح دو سؤال تاریخی در این درس، غیرمنتظره و عجیب بود. افزون بر این، تمرکز طرّاح سؤالات بیش‌تر بر متون قانونی بود و تنها دو سؤال از مبانی طرح شده بود.

در درس حقوق اساسی نیز سطح دشواری نسبت به سال گذشته افزایش یافته بود. برخلاف کنکور سال قبل که تمرکز بر حقوق اساسی 2 بود، در کنکور امسال اکثر سؤالات از مباحث حقوق اساسی 1 مطرح شده بودند و همچنین دو سؤال از قوانین خاص در این درس گنجانده شده بود.

تنها سؤالات دروس متون فقه و حقوق بین‌الملل عمومی مطابق با انتظارات بودند و از نظر سطح دشواری تفاوت چشم‌گیری با سال‌های گذشته نداشتند.

برای تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد انتخاب شما کدام دانشگاه بود؟ چرا؟

انتخاب من با توجه به مشورت‌های انجام‌شده با اساتید و دانشجویان این گرایش، دانشگاه شهید بهشتی است.

 چه توصیه ای برای داوطلبان این آزمون دارید؟

توصیۀ جدی من به دوستان عزیز این است که برنامه‌ای داشته باشند که با شخصیتشان همخوانی داشته باشد و برنامه‌ای فراتر از توان خود نداشته باشند؛ چرا که استمرار در این مسیر بسیار حائز اهمیت است و استمرار بدون وجود یک برنامه متعادل امکان‌پذیر نیست.

حرف آخر

در پایان، قدردان الطاف خداوند هستم که فرصت و توان پیش رفتن در این مسیر را برایم فراهم ساخت. از خانواده عزیزم که با صبوری، محبت و پشتیبانی بی‌دریغ‌شان، دلگرمی همیشگی من بودند، صمیمانه سپاسگزارم.

از استاد بزرگوارم، جناب آقای دکتر محمّد منصوری بروجنی که با رهنمود‌های بی‌دریغشان مسیر را برایم هموارتر ساختند، نهایت تشکر را دارم. همچنین از خانم فاطمه قادری و آقای علی‌اکبر آذری که راهنمایی‌های ارزشمندشان چراغ راه من بود، صمیمانه قدردانی می‌کنم.